برآورد اثر مصرف غذای تکمیلی در هر یک از ماه های پس از تولد کودک تا 2 سالگی روی بروز افت وزن: استفاده از مدل نرخ با ضرایب وابسته- زمان برای رخ دادهای بازگشتی

  سابقه و هدف: افت وزن در کودکان از جمله اختلالاتی است که ممکن است به دفعات برای کودک اتفاق بی‌افتد، لذا در دسته‌ی رخ‌دادهای بازگشت‌پذیر قرار می‌گیرد.هدف این مطالعه، استفاده از مدل نرخ حاشیه‌ای برای رخ‌دادهای بازگشتی و هم‌چنین مدل نرخ با ضرایب وابسته-زمان برای بررسی عوامل خطرساز افت وزن بود.   مواد و روش ‌ ها: در این مطالعه از اطلاعات موجود در پرونده‌های بهداشتی 1673 کودک که در سال‌های 85 و 86 به منظور چکاب ماهیانه طی دو سال ابتدایی زندگی خود به مراکز بهداشتی-درمانی مناطق شرق تهران مراجعه کرده بودند، استفاده شد. ابتدا با به‌کارگیری مدل نرخ متناسب، عوامل خطرساز افت وزن در کودکان زیر دو سال شناسایی شده، سپس با برازش مدل نرخ با ضرایب وابسته-زمان تاثیر مصرف غذای تکمیلی در ماه‌های مختلف از عمر کودک روی بروز افت وزن مورد بررسی قرار گرفت.   یافته ‌ ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد هم‌زمان با شروع تغذیه تکمیلی نرخ بروز افت وزن افزایش پیدا می‌کند و بین ماه‌های نهم تا یازدهم به حداکثر مقدار خود می‌رسد و از آن پس روندی نزولی در پیش گرفته با بزرگ‌تر شدن کودک کم‌تر و کم‌تر می‌شود. نتیجه‌ی آزمون والد نشان داد که اثر مصرف غذای کمکی روی افت وزن کودک به ازای ماه‌های مختلف از عمر او به صورت معناداری متفاوت می‌باشد (001/0 p < ). نتیجه ‌ گیری: با توجه به متفاوت بودن تاثیر مصرف غذای تکمیلی روی بروز افت وزن در کودکان، استفاده از مدل نرخ با ضرایب وابسته-زمان برآورد مناسب‌تری از این اثر ارائه می‌دهد